*** صبح وصال ***
کاش این دل به تلاطم میرسید کاش عاشق به وصالت میرسید
کاش این روح مجرد میشد با نسیمی که به دریا میرسید
کاش پاک همچون بزرگان میشدم کاش زیبا دل چو پریا میشدم
کاش آنقدر غرق جودت میشدم با نگاهی محو رویت میشدم
کاش آن روی خدا با من بود کاش قطب عالمین با من بود
کاش قلبم کنده میشد از جا جای قلبم هستی ام با من بود
کاش نابود از فراقت میشدم غرق در روح و روانت میشدم
کاش بیماری به حدی میرسید تاکه در مانده ز نامت میشدم
کاش آن صبح وصال نزدیک بود کاش آن صوت و ندا نزدیک بود
کاش میشد اسوه ام پرهیزکار جنگ و میدان نبرد نزدیک بود
همیشه عاشق با شید
شعر از خودمه
نوشته شده در تاریخ پنج شنبه 88/7/2 توسط .:امیر معظمـ:.
| نظر