پيام

«امير معظم»
91/7/25

+ اگه يه روزي نمـــازت به دلت نچسبيد.. و تو خواستي دوباره بخوني تا شايد اين بار به دلت بچسبه.. اتفاقا اگر چسبيد.. زياد خوشحال نباش.. تو براي دلــت نمــاز خوندي .. *نه براي خـــدا..*

«امير معظم» 91/7/25

خوب چيه مگه؟؟

هيچي:(

وا!

لماذا لا وا سيد المجنون؟ :دي

چعشمممممممم

وقتي به دلم نمي چسبه فکر مي کنم خوب نخوندم و خدا هم خيلي راضي نيست ... وقتي حواسم خيلي به نمازم نباشه، به دلم نمي چسبه ... پس دوباره خوندنش بهتر هم هست

ممنونم ، همچنين ... حالا چرا شما سوال پرسيدين؟ دوستتون تو فيد صلوات سرشون خيلي شلوغه ؟ :)

براي خدا مي خونم ، اما وقتي حس کنم کيفيت نمازم خوب نبوده ، بهتر ميخونم چون ميخوام واجباتم رو به بهترين نحو انجام بدم و به سوي خداوند بفرستم :)

خانم صبا.. اگه يکمي به نظراتتون دقت کنيد.. متوجه ميشين که عبادات رو اون جوري ميپسندين که خودتون ميخواين.. و در کل به جاي خدا محوري کمي متمايل به خود محوري شده ايد.. البته قصد بي ادبي ندئاشتم.. ببخشيک که پا برهنه پريدم وسط حرفتون..

جناب داداش کوچيکه، شما چطوري مي فهميد که خداوند از کاري که انجام دادين راضي هست يا نه؟/ خواهش مي کنم ، فيد خودتونه :دي

راستش اگه همونجوري که خواسته عمل کنيم.. دقيقا به اين معناست که رضايت داره.. حالا توي نماز حضور قلب شدت و ضعف داره براي هر کسي که جاي تامل داره.. ولي يکي از راههاي کسب حضور قلب در نماز.. تفکر عميق قبل از نماز هستش که الان قراره در محضر چه کسي حاضر شويد.. و چه بگوييد ..

وقتي بخوام براي دوستي هديه ببرم ، حتما وسواس زيادي به خرج ميدم، شايد لفظ وسواس خوب نباشه، حساس هستم که همه چي خوب و کامل باشه ... حس مي کنم نمازم خوبه ، پس راضي ميشم اما گاهي اوقات حسم ميگه ، نه ... اصلا خوب نبود ... البته اينم بگم، نماز هديه نيست ، وظيفه ست

ميفهمم چي ميگي.. ولي گاهي مواقع مثلا در جهاد.. قراره که شما يک زن ضعيف رو با يک چاقو بُکُشيد.. حالا حستون چي ميگه؟؟.. آيا اين کار رو ميکنيد.. ؟؟

بعضييا موقع وضو گرفتن خيلي حساس ميشن ، ميگي بابا وضويي که گرفتي درست بوده اما ميگه نه به دلم نمي چسبه حتما بايد فلان مدل باشه، خب اين غلطه ... اما اگر گاهي اوقات باشه ، فکر نمي کنم بشه اسمش رو وسواس گذاشت ... من باب مثال عرض کردم

درست ميفرماييد... گاهي مواقع ..وسواس محسوب نميشه.. اما اگه اصلا نباشه خيلي بهتره.. اطاعت نبايد به خاطر لذت و دل خواهي باشه..بلکه بايد فقط و فقط از سر بندگي و فرمانبرداري باشه.. که اونوقت کم کم خداي متعال لذت عبادت رو به آدم ميچشونه .. و آدم هرگز حاضر نيست اون لذت رو با چيزي عوض کنه.. چند خط اول مناجات المريدين رو در مفاتيح پيدا کنيد و با ترجمه بخونيد.. خيلي مفاهيم بالايي داره..

حرف اين نبود که نماز رو از روي لذت و دل بخواهي مي خونيم ... عرض شد زماني که به دلم نمي چسبه ، حس مي کنم خوب انجامش ندادم ... البته اگر اين حس کردن ها زياد شد، وسواس محسوب ميشه و بايد بي اعتنايي کرد ...

بله درسته.. ولي چقدر خوبه که همون بار اول به دل آدم بشينه.. و اين حالت همون طور که در نظر قبليم عرضص کردم به دست نمياد مگر اينکه تمرين و ممارست در احساس حضور داشته باشيم.. که يکي از راههاي کسب حضور قلب طبق گفته ي مرحوم نخودکي اصفهاني تفکر عميق به مفاهيم نماز و معاني اون هستش.. اين کار کم کم سبب ميشه که حضور قلب در نماز براي شما ملکه بشه.. دعا کنيد ما هم پيدا کنيم..

چشم . شما هم دعا کنيد . خدانگهدار

خدا نگهدار شما هم باشد.